5 Şubat 2009 Perşembe

UMUT LAZIM BİZE!



Yaşananlar ne olursa olsun;ekonomik kriz,küresel ısınma,savaşlar,düşmanlıklar,işsizlik,yolsuzluk,günden güne artan mutsuz bir kalabalık ama ne olursa olsun yeni yılın ilk günleri umut günleridir.
Belki çocukca belki safça ama herkesin yüreğini bir umut festivali esir alır sanki gizlice.İçinde bulunduğu duruma bakar insan,sonra çevresine,sonra dünyaya ve karamsar düşünceler tam da eskisi gibi üşüşürken başına,nereden geldiği bilinmeyen bir el kovalar onları;içi açılır insanın geleceğe dair umut dolu düşünceler yerleşir yerine.Bir çocuğun saflığıyla umut dolu olmanın sakıncası olmasa gerek :) Kapıların açılacağına,dostlukların yeşereciğine,ben değil biz diyen insanların çoğalacağına,bir insanı ezmenin değil ona destek olmanın insan olmak için gerekli olduğunu anlayacağımıza inanmak bunları umut etmek sakıncalı olmasa gerek?
Öyle hayatların içinden geçiyorki bazen yolumuz kendi yaşamımıza dair ümitlerimiz bile bir anda silinip gidiyor,öyle bir anda öyle bir çocuk çıkıyorki karşımıza ışıl ışıl gözleri ve yüzündeki kocaman gülümsemesiyle'Umut benim!'diyor.Bu bazen bir çocuk,bazen kelebek,bazen bir renk,bazen bir çicek ya da ılık esen rüzgar olabilir;önemli olan umudumuzu yeşertecekişaretleri gözden kaçırmamamız.
Mevlananın dediği gibi;
'Ümitsizlik köyüne gitme ümitler var,
Karanlığa doğru yürüme güneşler var'

2 yorum:

blue tie dedi ki...

Türkiye'de yaşayınca insanda pek bir umut kalmıyor.

HAYAL FABRİKASI dedi ki...

işte bu yüzden hayallerimize sahip çıkmalıyız :)
onlar çaldıkça inadına yeni umutlar için sebepler bulmalıyız
ben değil biz olursak daha güzel olucağına inanıyorum ben

Yorum Gönder